De serie "Lost Cities" onderzoekt de emotionele essentie van het begrip ‘thuis’. Een plaats waar identiteiten samenvallen en de puur functionele ruimte wegvalt of in ieder geval vervaagt. Hoe dichter bij deze omgeving, hoe meer we de objecten in deze ruimte buiten hun functie zien en er een diepere betekenis aan gaan koppelen. Al deze objecten, zorgvuldig geschikt in de ruimte, zijn deel van ons manifest in het groter geheel. Wanneer transcendeert een plek de functionele ruimte en wordt het een echte 'thuis'?

Met Lost Cities stel ik jullie nog een bijkomende vraag; Wat als we onze 'thuis' kunnen loskoppelen van zijn vertrouwde omgeving? Hoe blijft de essentie en eigen definitie van het woord 'thuis' behouden te midden van veranderende omgevingen en verschuivende contexten? Blijft ons gevoel van 'thuis' dan overeind in deze gewijzigde context of vervalt alles terug naar een functionele ruimte en opstapeling van objecten? Blijft ook onze identiteit overeind, met andere woorden, komen we nog steeds thuis bij onszelf? 

 

Via een reeks van kinetische sculpturen, aangedreven door de kracht van mechanica, wil ik jullie uitnodigen om te reflecteren over de diepere betekenis van 'thuis'. De sculpturen fungeren als een studiemodel voor deze vragen, waarbij ik onderzoek wat de kracht is van een voortdurende bewegende context en omgeving op onze identiteit en het begrip 'thuis'.